Tütün endüstrisi yıllardır herkesi altatmayı başarmış. Sigarayı bıraktığım 15 Temmuz 1983 günü sigaramı söndürdüğüm an duyduğum özgürlük hissi herhalde hapisten kaçan birinin yaşadığı duygudan daha muhteşemdi. Biliyorumki sigara içen herkes yalnızca kolaylıkla değil aynı zamanda büyük bir zevkle sigarayı bırakabilir. Sigarayı bırakmayan sabit fikirli olanlar, sigarayı bırakmanın verdiği korku yüzünden yerlerinde sayıyorlar. Bu korkuyu sigaranın yarattığını ve sigara bırakmaktaki en büyük kazancın bu korkudan kurtulmak olduğunu anlamıyorlar.
Yaşamınızı bir labirentin çıkış yolunu arayarak geçirdiğinizi düşünün. Bende labirentin planı var ve size ' Şimdi sağa dön, sonra sola dön vs. ' diyorum. Söylediklerimin birini atlarsanız diğerleri de anlamını yitirir ve labirentten dışarı çıkamazsınız.
Sigara tiryakisi, eroinman ya da alkolik olsun beni en çok üzen şey eskiden bağımlı olanların bıraktıktan sonra tekrar başlamaları. Onlar önce özgürlüğe kavuştukları için çok mutlular derken ikinci kez tuzağa düşüp artık bir daha kurtulmayı başaramıyacaklarını zannediyorlar.
Kitap hakkında aldığım en büyük eleştiri kitabımda pek çok tekrara yer vermiş olmam. Nedense bu tekrarlardan en çok şikayet edenler başarı gösteremeyen tiryakiler oluyor.
Şimdiye kadar aldığım en iyi övgü dir doktorun '' Bu kitabı keşke ben yazmış olsaydım '' demesiydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder